เราอยู่ในยุคที่ทุกอย่างต้องแข่งขันกันทำความเร็ว
ความเร็วที่ดีที่สุดสมัยก่อน กลายเป็นความช้าที่น่าหงุดหงิดสำหรับทุกวันนี้
การรอเป็นสิ่งที่น่าอึดอัดสำหรับคนยุคนี้
เราเคยต่ออินเตอร์เน็ตด้วยสายโทรศัพท์ นั่งรอกว่าจะโหลดได้แต่ละหน้า ตอนนั้นเรายังรอได้เลย
แต่พอมาถึงยุคนี้ แค่ความเร็วอินเทอร์เน็ตลดลงนิดนึง เรากลับรู้สึกไม่ได้ดั่งใจ
สมัยก่อน เวลาที่เราเขียนจดหมายถึงใครบางคน เรานั่งรอเป็นเดือนๆ กว่าจะได้รับจดหมายตอบกลับ
แต่ทุกวันนี้ เราส่งข้อความผ่านไลน์ผ่านเฟส แล้วเราก็คาดหวังให้เค้าต้องตอบเรากลับทันที
การพัฒนาแบบเร็วๆเป็นสิ่งที่ดี
แต่ใจเราที่รออะไรไม่ค่อยได้ เป็นสิ่งที่ไม่ดี
เราอยู่ในยุคที่ถูกservice ด้วยบริการที่ดีและเร็วที่สุด จนเราเคยตัว
บางที เราควรหันกลับมามีความสุขกับชีวิตช้าๆบ้าง
จริงๆการป่วยก็ดี
เวลาที่ขยับเขยื้อนร่างกายแล้วมันไม่เร็วดั่งใจเรา
มันก็สอนสัจธรรมชีวิตเราได้เหมือนกัน
อยู่กับความช้าในบางช่วงของชีวิต
เพื่อเรียนรู้ว่านี่แหละคือชีวิต
