สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการเดินทาง 23/4/2019

หนึ่ง ..การเดินทางนำพาผู้คนมากมายเข้ามาในชีวิตเรา บางคนให้ประสบการณ์ที่ดีแก่เรา บางคนให้รอยยิ้ม บางคนให้มิตรภาพ บางคนให้ความรัก บางคนก็ทำให้เจ็บ มันคละเคล้ากันไป แต่การเดินทางก็สอนเราว่า ผู้คนเหล่านั้น เข้ามาในชีวิตเราในช่วงๆหนึ่ง เข้ามาอยู่ในชีวิตจริงของเรา แต่เมื่อเวลามาถึง ชีวิตเราต่างก็ต้องแยกย้ายไปตามทางของตัวเอง การเดินทางมันสอนความไม่แน่นอนนั่นเอง การพบกันกับใครสักคนในวันนี้ ถ้าเป็นความรู้สึกที่ดี ก็จงทำดีกับคนๆนั้นให้มาก ให้มากพอที่วันหนึ่งเมื่อเราต้องจากกัน อย่างน้อยที่สุด เราจะเป็นความทรงจำที่ดีให้กับคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา

สอง…การได้อยู่กับตัวเอง ทำให้เราเข้าใจตัวเองได้ดีที่สุด ในท่ามกลางผู้คนนับร้อยนับพันที่สะพายกระเป๋าและออกเดินทาง ทุกคนต่างมีจุดหมายปลายทางของตัวเอง เราเหมือนเห็นตัวเองจากการมองผู้คนเหล่านั้น มันคงหลากหลายอารมณ์ หลากหลายเป้าหมาย หลากหลายความคิดและความรู้สึก แต่ปลายทางของเราก็คงอยากกลับบ้าน บางคนอยากกลับบ้านที่บ้านจริงๆ แต่ใครบางคน มีใครสักคนที่เป็นเสมือนบ้านของเค้า

สาม…เรามักจะตื่นเต้นกับสถานที่ใหม่ๆ ผู้คนใหม่ๆ หลงไหลกับสิ่งใหม่ที่เราไม่เคยเห็น และพยายามค้นหาความน่าสนใจจากสิ่งใหม่นั้น แต่กับบางสถานที่ ที่เราไปซ้ำๆ ซ้ำๆ จากความตื่นเต้น กลายเป็นความเฉยๆ ไม่รู้สึกสนุก ไม่รู้สึกตื่นเต้นแล้ว ถ้าเราบินไปที่ใดที่หนึ่งมากกว่า 10 ครั้ง แน่นอนความตื่นเต้นมันคงลดลง หรือแทบไม่รู้สึกอะไร

มันก็คงเหมือนกับชีวิตช่วงนี้ที่สอนเราว่า คนใหม่ๆที่เราพบเจอ อาจทำให้เรารู้สึกตื่นเต้น ดูเป็นสิ่งใหม่ที่น่าสนใจ แต่เรากลับลืมไปว่า คนเดิมและที่เดิมๆที่เรากลับไปเจอซ้ำๆ เจอกันทุกวัน มันอาจจะดูธรรมดา ไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่เราเลือกกลับไป เพราะที่นั่นคือ “บ้าน” ของเรา ใครบางคนเป็นเสมือน “บ้าน” ที่เราอยากกลับไปทุกครั้ง มันธรรมดา แต่ว่าอบอุ่น

จริงๆต้องขอบคุณการเดินทางนะ ที่ทำให้เราคิดได้ ต้องขอบคุณช่วงเวลาที่เราได้อยู่คนเดียว มันทำให้เรามองภาพบางภาพได้ชัดขึ้น และมันทำให้เรารู้ว่า ปลายทางที่เราต้องการเดินมันควรจะไปที่ไหน

เราอยากกลับบ้าน กลับไปหาใครสักคนที่เป็นเหมือนบ้านของเรา

00.06AM
บันทึก คิดถึงบ้าน
สนามบินดอนเมือง กรุงเทพ ประเทศไทย